Polina
Zhemchuzhina, beter bekend als mevrouw Molotov, werkte op het
ministerie voor consumptiegoederen, een ministerie dat onder Stalin was
opgezet om de sovjetburger wat verzachting te geven met behulp van
genotsmiddelen als ijs, knakworsten en champagne.Polina Molotova stond aan het hoofd van de afdeling die over de ontwikkeling van Rode Moskou ging, het stalinistische parfum.
Het werd een enorm succes en het hielp haar enorm vooruit in haar carriere: ze werd - als expert op gebied van luchtjes - volkscommissaris van visserij.
Totdat Stalin weer eens een Joods complot verzon en Polina vanwege haar Joodse achtergrond naar de goelag werd gedeporteerd.Molotov moest kiezen tussen haar en Stalin. Hij koos voor de laatste: vanwege zijn pluchevastheid werd hij niet voor niets Stenen Kont genoemd.
Maar gelukkig had hij haar luchtje nog. [Wordt vervolgd]
De huizen aan de rechterkant stonden er lange tijd nog niet, dat was een verrrommelde boomgaard waar soms een paard graasde en één keer giraffen. Lucy in the Sky with Diamonds.
Vandaag stak ik er weer eens over en ik meende een zekere gelijkenis met Abbey Road in Londen te zien. En ik zag mezelf staan als verkeersbrigadier met zo'n bord en uniform dat nog het meest aan de Beatles-film Help deed herinneren. Now and then.
De kerstmarkten waren nog niet begonnen, Bonn had nog tijd voor een internationale culinaire markt.Maar ondanks alle internationale haute cuisine, kozen de part time-carnivoren toch voor het hoogtepunt van de Duitse keuken: de Currywurst.
Net zoals we bij het geboortehuis van Beethoven, genoegen namen met de Beethoven-museumwinkel, waar men toch de stellige indruk kreeg dat de man voornamelijk beroemd is van de koelkastmagneten en de Beethoven Gartenzwerg. En wat te denken van het ta-da-da-daa Beethoven badeendje?
Hij was natuurlijk de man die de klassieke chocolaterie van de Mozart Kugel tot de Beethoven Kugel bracht. (De Schönberg 12 notencrême Kugel is helaas tijdelijk niet leverbaar.)
Maar geboortehuizen zijn altijd hetzelfde: een wiegje, soms een kraambed en een commode, eventueel een gebreid rompertje met bijpassend spinnewiel maar nooit de Geburtshaus Nachtspiegel.
Het algemene beeld van de stad is toch dat die zich heeft kunnen handhaven nadat ze hoofdstad af waren.Verder, Bonn ligt aan de Rijn, maar of ze dat zelf willen weten?
Tot besluit: de enige Schwalbe die je meer op een voetbalveld zou mogen zien: de Schwalbe. Tegenwoordig zijn ze er ook elektrisch, maar dan zijn ze van plastic en niet van Mauer-bestendig plaatstaal. Was Tata Steel zo slim geweest drie Schwalbes te kopen voor het promotieteam en ze die nu hadden verkocht hadden ze de milieudoelstelling voor de komende jaren meteen gehaald.
Ondanks
de code rood voor storm nam ik de trein naar Limburg (in Parijs ben je
sneller). In Den Bosch ging het al fout. Daar moest ik de trein al uit.
De volgende reed tot Weert, waar pas een dag later tegen de middag een
trein zou Dat vanwege een omgewaaide boom. Weert is een prachtige
stad om te stranden: het heeft er alle faciliteiten voor. Voor dat
stranden dan.Het station zelf beloofde al veel goeds: de restauratie zou na een verbouwing juist vandaag weer open gaan, maar het personeel hield het stug dicht vanwege steeds nieuwe intercityladingen vol die in dit oord van vergetelheid geloosd weren. En de broodjes konden morgen ook nog wel als vers: vers is hier een begrip dat met Johnny Hoes geschrapt is. De enige versnaperingenautomaat op het station accepteerde alleen kaarten maar wist de daarvoor noodzakelijke verbinding met het internet niet te maken. Helmond werd een verlokkend oord. Stamproij zelfs.
Maar vergeleken met vallende bommen zouden vallende bomen mee moeten vallen, de algemene paniek, consternatie en verontwaardiging dat je voor de wind niemand verantwoordelijk kon houden, waren er niet minder om.
Gelukkig verscheen daar goede vriend J. die weer, wind en omwaaiende bomen had getrotseerd om me op te halen, met de mededeling dat van Sittard naar Weert ook veel minder ver is dan de ene kant van Parijs naar de andere. En makkelijker dan het noorden van Gaza naar het zuiden. Het is rijkdom dat er af en toe nog mensen zijn die relativeren kunnen. En een auto hebben.
Ik vroeg mijn buren maar eens wat ze nu eigenlijk van mevrouw Arib vonden en het meest gematigde antwoord was nog dat het geen makkelijke tante was.
U moet weten, tante Arib was ooit mijn achterbuurvrouw. Ik had niet direct met haar te maken, de buren die ik het vroeg wel. Ze hadden heel wat met haar moeten doorstaan, maar ze deden er toch liever het zwijgen toe.
Eentje
durfde zich nog wel te laten ontvallen dat er een luchtje zat hoe ze de
woning - een twee verdiepingen tellende ruime vierkamerwoning aan de
gracht met een lage huur - had gekregen.Ik leerde haar pas goed na haar verhuizing kennen. Om een container uit te sparen of omdat met de aankomende feestdagen een afspraak voor grofvuil niet in haar agenda paste, had ze haar hele vloer maar voor de toegang naar mijn kelderbox gegooid. Precies de plek waar ik een groot gedeelte van mijn kerstboodschappen had verstouwd. Die dus zonder bulldozer onberikbaar was geworden.
Als je zo met je vier kamers omgaat zal het met een Tweede Kamer niet veel anders zijn.
Het
is feest in Mexico, ze vieren de doden, dus dan is het tijd voor de
grootste Mexicaanse kunstenaar (vergeet die vrouw met die dubbelloops
wenkbrauw, dat is wat voor vrouwen die voortdurend roepen dat ze zo'n
gek mens zijn): Jose Guadalupe Posado. Maar goed die aaide dan ook geen verf maar werkte met lood en drukinkt en dan word je niet erkend +++ Iets anders: Bela Lugosi is dood. En om in de sfeer te blijven. +++ En dan komen the Beatles donderdag met een nieuwe single uit het dodenrijk..
Ik zag de Israëlische ambassadeur bij de Verenigde Naties met een Jodenster. Ik vond het direct ongepast.
In coronatijd liepen van die doorgedraaide vaccin-weigeraars ermee rond en dat vond ik dermate weerzinwekkend dat ik besloot zodra er weer gereisd zou kunnen worden, Auschwitz te gaan bezoeken. Niet omdat ikzelf nu nog zo heel veel moest bijleren maar om nog beter beslagen te ijs te komen in een 'gesprek' met dergelijke gekkies.
Ik had niet gedacht dat ik dat ook nodig zou hebben voor de Israëlische VN-vertegenwoordiger. Maar ik had ook niet gedacht dat een land dat zo het lijden kent van genocide en misdaden tegen de mensheid en dat terecht dat nooit meer zegt, nu een ander iets aandoet dat er wel verradelijk veel op begint te lijken.
Een wereldoorlog wordt het niet, ondanks dat die oorlog wereldwijd gevoerd wordt: zelfs in Zuid-Amerika doen ze mee.
De bovenstaande foto maakte ik in de (voormalige) Parijse Joodse wijk, Le Marais: de ene groep hing de posters op, de andere scheurde ze er net zo snel weer van af. Wordt het geluid van de bommen gedempt als je niet meer naar elkaar luistert?
Na twee termijnen zou hij/zij alle macht moeten afstaan (dat onthoofden hoeft niet).
Bij ingebreke blijven met direct ingaande internationale harde sancties, ook tegen hen die de boycot breekt..
Bij niet democratisch gekozen leiders zou het sanctiepakket direct moeten ingaan.
Volk en leider weten dan hoe de toekomst eruit ziet.
Canon van de natuurDe haring is opgenomen in de Canon van de Nederlandse natuur. Nu is er aan de haring niet zo heel veel Nederlands behalve dan dat we hem eten. Nadat Urker vissers ze met sleepnetten uit een ver van ons land gelegen stuk Noordzee hebben geschraapt.
De bedoeling van de canon is kinderen te informeren over de natuur, want die komen
tegenwoordig niet zo veel meer buiten. En inderdaad, kinderen gaan nog maar uiterst zelden zwemmen bij de Doggersbank.Maar het zal wel meer zijn omdat ze de haringkar niet meer op straat tegenkomen. En ze nog zouden kunnen gaan denken dat de haring uit de schappen van de Albert Heijn komt.
Meestal begrijpen mensen niet wat ik bedoel als ik naar een museum voor
grafische kunst vraag. Meestal word ik naar design-musea gestuurd. Ook
veel kunstliefhebbers hebben geen flauw benul: vandaar ook dat er heel
veel mooi werk vanuit Nederland naar verre collecties verdwijnt en vaak
onder de prijs, zoals vandaag in de Volkskrant valt te lezen. Kijk maar
eens bij het Hoornse Van Sabben Auctions, waar je al voor 220 euro een echte Dubuffet kan krijgen.