Mail: dieterbruls@gmail.com



Bij geen updates
Huidige week - Vorige week
Tekeningen







Week 19











Zondag 14 mei 2023












Correlatie
Er is een correlatie tussen het aantal rolluiken in een buurt en het antal PVV-stemmers.
Ik neem aan dat die er ook is tussen het aantal betegelde voortuinen en de PVV. En ik vermoed dat je er de Sure Guard-camera's aan toe kunt voegen.

Volgens mij was het Marx die zei dat het kapitalisme angst vermarkt tot verzekeringen. En dus ook behoefte aan angst heeft. En anders was ik het.
Ik ben benieuwd hoeveel huizen in het Zwitserse dorpje waar een overhangende rotsformatie neer gaat vallen, rolluiken hebben, hun voortuin betegeld en een bewakingscamera geïnstalleerd. Van Sure Guard. Om mee te kijken of er geen vuil op de tegels valt en of de rolluiken het houden.

En ik denk aan al die huizen vol bezorgde burgers in kleine dorpjes achter de dijken.








Zaterdag 13 mei 2023












Muziek voor tijdens het songfestival

Als ik in een jaar zoveel geveinsde intense gvoelens had als in één songfestivallied, liet ik me vrijwillig opnemen in de Van Mesdag Kliniek.
Dus ik luisterde naar de Negende van Bruckner en de Dertiende van The Damned.

Bruckner in de versie van Simon Rattle met de Berliner Philharmoniker. Uit de prachtige box van dit orkest met een keur van de beste dirigenten en Christian Thielemann met alle negen symfonieën van Bruckner. Helaas ontbreekt de Nulde.
Ik heb betere versies van de Negende (de grootheid Jochum met de Dresdner en natuurlijk Skrowaczewski met de Saarbrückener) en enige gereserveerdheid over Rattle.
Maar ik geef hem het voordeel van de twijfel omdat hij het aandurft niet-afgemaakte symfonieën in reconstructie te spelen. Het volledig maken van Unvollendeten is een typisch Britse bezigheid en Rattle voert ze dan graag uit: zo gaf hij ons de door Deryck Cooke gecompleteerde Tiende van Mahler (ik vind de complete versie van Rudolf Barshai organischer klinken).
Bruckner IX werd gereconstrueerd uit nagelaten fragmenten door nu eens geen Engelsman, maar een Sloveen, Australiër, Duitser en Italiaan.
Veel mensen hebben een hekel aan door anderen 'afgemaakte' werken, ik ben altijd wel benieuwd. Een Venus van Milo met armen wil je toch ook zien? En Mozarts Requiem is veel minder van Mozart dan de gecompleteerde Negende van Bruckner van Bruckner is.
En het is goed gelukt, alleen de uitvoering had wat meer drama, vaart en ach ook brille mogen hebben (hoewel het groeit in het Adagio, van het vierde deel kan ik weinig zeggen bij gebrek aan vergelijkingsmateriaal). De Berliner spelen hier eens niet alsof ze nog een laatste S-Bahn moeten halen, wat overigens meestal mijn grootste bezwaar tegen ze is.

Damned-fans laten zich altijd - onterecht - afwijzend uit over het nieuwere werk van the Damned en verwijzen dan naar hun eerste glorieperiode of het grote werk van hun tweede glorieperiode, The Black Album Maar als deze dertiende Darkadelic voor of na dat album was verschenen, was het een geduchte concurrent geweest, misschien wel het geprefereerde album. Beter dan hun vorige Evil Spirits is hij zeker, ondanks dat die ook niet slecht was. Maar dat was vooral een mooie gelegenheid de naam Visconti (Tony, de Bowie-producer in dit geval) en the Damned weer eens aanelkaar te koppelen.

De bijna 70'ers van the Damned brengen met Darkadelic een stevig, fris album met sterke nummers (volgens hun all killers no fillers-mentaliteit), menig jonge band zou willen dat ze zo'n album wisten te maken.
En dan hebben we meteen ook het toverwoord in de perceptie van de klsgende Damned-fans: jeugd. Als je jong bent is alles mooier.

Misschien was de overwinning van Zweden 50 jaar geleden ook wel mooier.

Damned-cd/lp oa hier verkrijgbaar, Bruckner-box oa hier.








Vrijdag 12 mei 2023












Tip voor Jan Smit & Co
Als er één nummer het perfecte songfestivallied is, dan Heroes van David Bowie. Climax, modulatie en er nog eens overheen gaan, het zit er allemaal in.
De tekst gaat over iets dat iedereen aanspreekt, helden willen zijn. Er spreekt hoop uit.

En je hoeft er niet voor op de grond te liggen en vooraf te zeggen dat je jezelf wilt vinden of zijn.








Donderdag 11 mei 2023












Femicide
Er is een Interpol-actie begonnen om 22 ongeïndentificeerde vrouwelijke moordslachtoffers een naam te geven. En dat is een goede zaak.

Nu vrees ik alleen dat veel van deze slachtoffers al lang herkend zijn. En wel door hun eigen familie. Maar ze hielden het liever stil, want beter een dode dochter of zus dan dat naar buiten komt dat ze in de prostitutie terecht was gekomen of tegen de zin van de familie het huis had verlaten. Schaamte wint het hier van schuld.

Spreek ik nog niet van al die gevallen waarin de vrouwen door de eigen familie vermoord zijn vanwege die zogenaamde familie-eer.








Woensdag 10 mei 2023












Mobbing in Stammheim
In de nacht van 8 op 9 mei 1976 verhing ze zich in haar cel. 9 mei, een zaterdag, werd ze gevonden. De dag erop was Moederdag. Ze was moeder van een tweeling.
Hoe Ulrike Meinhof aan haar einde kwam was lang omstreden, tegenwoordig is de concensus dat ze niet vermoord werd door de Duitse Staat (want waarom dan zij en niet een van de anderen, haar rol was al uitgespeeld) maar dat het suïcide was. Dat was ook de bevinding van de contra-expertise.
De reden van de levensbeëindiging is - ondanks dat er geen afscheidsbrief was; vreemd voor een columniste - wel duidelijk. Ze werd genegeerd door haar medegevangenen, Baader, Ensslin en iets mindere mate Raspe. Je zou kunnen zeggen dat er sprake was van mobbing en dat in, met uitzondering van de drie medegevangenen, geïsoleerde gevangenschap.
Zoiets is moeilijk op papier te zetten zonder dat het een klaagzang wordt.

Het pestgedrag zou zijn oorsprong hebben in de door haar in gang gezette aanslag op het Axel Springer Verlag (uitgever van oa Bild Zeitung), waar de rest van de leiding (Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Holger Meins, Jan Carl Raspe) het overigens gewoon mee eens was. Toen er 17 arbeiders gewond raakten, wat tegen de ideologie zou ingaan (gedode chauffeurs waren blijkbaar geen arbeiders), en delen van links de aanslag veroordeelden trokken zij er hun handen vanaf.
Meer en meer werd ze een slachtoffer van de keuzes waar ze zelf ingerold was.

Misschien was het ook wel die Moederdag. Ze had haar kinderen moeten overdragen aan een RAF-opvoedingskamp, waar ze uit wisten te komen omdat de RAF-biograaf Stefan Aust ze vandaar ontvoerde en terugbracht bij de vader.
De een mijdt de publieke belangstelling. De ander, Bettina Röhl, schreef een persoonlijke biografie over het leven in en rond de RAF. Maar of iets kleinburgerlijks als Moederdag in dat boek een plaats gevonden heeft?








Dinsdag 9 mei 2023












Dingen die ik niet snap
Soms snap ik dingen niet. Je hebt een jaar om een lied te schrijven en er de beste artiest bij te vinden en je komt met een songfestivalinzending.

Iets als vier jaar de tijd te hebben om een overtuigende kandidaat te vinden en dan met Biden komen.





De tractor van Poetin





2023: Met dank aan de Farmers Defence Force. 2024: de ezel van Rusland. 2025: geen wapens meer om tot ploegscharen om te smelten. 2026: de ezel van Rusland 2.








Maandag 8 mei 2023





























Copyright Dieter Bruls 2000 - 2023