Contact: d i e t e r b r u l s @ g m a i l . c o m

Week 14

Voorpagina

De finish werd op de telefoon gevolgd, maar was alleen op de finishfoto te zien.

Het rennersveld van de Amstel Gold Race gaf het beeld alsof er bommen op gevallen waren: gaten die gaten achtervolgden.

Anders

Ik stond op het station van mijn geboortedorp en dacht aan de tijd dat ik er voor het eerst kwam. De NS stopte er nog, nu een andere maatschappij. Kaartjes kocht je binnen aan het loket bij de loketmedewerker. De kaartjes waren van karton en die werden in de trein geknipt door een conducteur, met een tang.

Binnen in de wachtkamer naast de loketruimte stond een kachel waar je zelf de steenkolen op moest gooien. Wilde je het perron op moest je een perronkaartje hebben, dat door de perronconducteur gecontroleerd werd.

Aan het einde van de lijn moest je overstappen, daar had je drie kwartier voor. Tijd genoeg voor een gevulde koek en een chocomel in de stationsrestauratie.
Ik zeg niet dat alles beter was. Het was anders. Het had meer charme.

Iets regelen

Het is een dapper en plichtsbewust volk, de Oekraieners.

Ik zag een meisje op het Journaal, die ging vanuit een veilig land terug naar oorlogsgebied. Ze was student medicijnen. En ze moest nog wat regelen op de universiteit. Zo plichtsgetrouw. Nu maar hopen dat de universiteit er nog staat.

Ze zwaaide en verontschuldigde zich. Ze moest weg, ze moest haar bus halen. Die stond achter haar.

Als Poetin maar 10% van haar positieve levensinstelling had, was de wereld een betere plek.

Sander Donkers, Volkskrant 6 april 2022

Inderdaad werkt de Russische propaganda al jaren zo: het gaat niet meer om een consistente theorie, het nepnieuws mag elkaar best tegenspreken. Het doel is dat men door de bomen het bos niet meer ziet.

En inmiddels past men dit al zolang toe, dat het erop lijkt dat men zelf de weg ook kwijt is. Zelfs het Kremlin zelf weet niet meer wat waar is en wat niet.

Het is niet zo dat het tweede echelon Poetin de waarheid niet meer durft te zeggen en dat hij voorgelogen wordt: men weet zelf niet meer wat die waarheid is.

Booster Man!

Een envelop van het Ministerie van Volksgezondheid.

Ik dacht, o jee, ze hebben me door. Ze zijn erachter gekomen dat ik twee keer de eerste booster heb gehad. En nu komen ze met een fikse rekening. Of verdere uitsluiting van het vaccinatieprogramma.

Het bleek een uitnodiging voor een tweede booster (voor mij de derde dus). Eentje waar ik ook alweer geen recht op heb: want er stond in dat die bedoeld was voor mensen van zestig of ouder. En dat ben ik niet.

Maar ik maak die fouten niet. Ik heb mijn vijfde prik al ingepland.

Boetsja [spreek uit: butcher]

Ik ben tegen de doodstraf. Maar in het geval van Poetin en zijn kliek...

Zo begon mijn stukje van vandaag. Het ging ermee verder dat ik op een probleem stuitte: de doodstraf duurt zo kort.

Ik wilde dat hij lang zou lijden, vernederd werd en met elke zin werd het nog gruwelijker. Totdat ik me realiseerde dat als ik dit als opensollicitatie - met weglating van zijn naam - naar Poetin zou sturen, hij me direct zou aannemen.

Ik ben tegen de doodstraf. Maar hangen moet kunnen. Met publiek.

En ik wil een kaartje.

(c) 2000-2022 Dieter Bruls