| Bij geen updates: klik hier |
Deze week
Vorige week |
Tekeningen dieterbruls.nl |
De toekomst is kortIk keek vannacht naar Postřižiny van Jiři Menzel losjes gebasseerd op Bohumil Hrabals novelle met dezelfde titel, Gekortwiekt, deel van een trilogie die weer gebasseerd is op Het stadje waar de tijd stil bleef staan, dat in eerste instantie verboden werd door de communisten.
Een verhaal over een bierbrouwerij en de liefde tussen zijn ouders. Een liefde die dobbert op vergeving en te kampen heeft met de golven die oom Pepin veroorzaakt. Misschien dat je dat van de brouwerij ook kunt zeggen.
De ondertiteling was summier, maar gelukkig las ik de boeken.
Soms
een barse boerse komedie, maar doorweven van Tati-achtige lijnen. De
poëzie en de varkensdarm. De zoete weerwaardigheden en de dadaistische
Schwejkiaden van oom Pepin. En altijd weer dat verlangen naar het
tijdloze vroeger van de jeugd en die ongeremde hoop op vooruitgang die
dingen ook beter maakt. Melancholie om te lachen en even weg te dromen.Ook van Menzel en Hrabal: Zwaarbewaakte treinen (hele film!) en Ik heb de Engelse koning bediend (trailer).
Rino's & Dino'sIn aansluiting van het stukje van gisteren over verlos hen beiden van Trump en Biden en een Amerikaanse middenpartij: het wordt daar altijd bepaald door de zwevende kiezer. Bij de Republikeinen (met het olifanten-logo) zijn dat inmiddels ook de zogenaamde Rino's (de Republicans In name Only) en maak daar een geuzennaam van, te goed. Ik heb er bij de Democraten (met het ezel-logo) maar zelf de Dino's aan toegevoed, de Democrats In Name Only.
En meteen maar aan de logo's begonnen. Die Rino's lukt wel. maar Dino's zijn net als honden: te veel soorten en formaten. A propos honden, Dino... de hond van Fred Flintstone...
Not Trusted by GodHet waren ongeveer 180 minuten vannacht. 180 minuten voor 197 minuten.
En dat alles om te kijken of iemand die het democratisch bestel omver wou werpen nog mag meedoen aan de verkiezingen.
In feite zouden de kiezers dat zelf moeten kunnen beslissen: door niet op hem te stemmen. Maar ik vrees dat dit een van de uitwassen van een tweepartijenstelsel is: polarisatie. De tweedeling waardoor steeds meer nuance wordt uitgevlakt.
Een derde middenpartij was op dit moment een goede oplossing voor de Verenigde Staten - mits ze de verkiezingen zouden winnen. Voor de Republikeinen was het een mooie manier om van Trump af te komen en voor de Democraten ook. Plus van Biden.
BIDEN HEEFT COVID. De vorige president had dat ook maar liep al snel
met zijn besmette blote muil door het Witte Huis covid te ontkennen.
Gelukkig waren de vrouwen al gewend afstand van hem te houden.IN NIJMEGEN is ondertussen de masochistenloop weer begonnen. Als iemand zich eens in de maand door een in leer gestoken mevrouw met een karwats tot filet americain laat slaan moet dat allemaal in het geniepe. Maar daar rond Nijmegen gaat dat open en bloot. Er wordt een collectief passiespel opgevoerd met openberstende stigmata en opstaan uit de dood.
Ik hoorde dat alle deelnemers dit jaar ook nog op de foto mogen met de hoofdsponsor: Frank Masmeijer, onze nationale poederboer. De Sywert van de neuskapjes.
DAN HEBBEN WE NOG de dolfijnenbespringster van Zandvoort. Het viswijf van de maand, de vrouw die je nog niet alleen kon laten met een blikje sardines. Kinderen verstop de goudvis, tante Dolly komt eraan!
Het terugduwen van een dolfijn maakt inmiddels meer los dan het terugduwen van een vluchteling. Griekenland heeft al om uitlevering gevraagd, de flipperflopper mag daar Syrische vluchtelingen gaan bespringen. Dat zijn toch maar allemaal hitsige jonge jongens...
Ouwe bokkenlul/ Gepasseerd stationOp de Haarlemmerdijk liep een oude meneer en hij gaf de aanschijn alsof hij halverwege het aankleden het iets verder gelegen bejaardentehuis had verlaten. Hij droeg een witte handsop met korte pijpen met daaroverheen een rode korte broek die omhoog werd gehouden door een stel groene bretels. Hij was op sandalen en de meeste aandacht trokken zijn hoog zittende blauwe kniekousen. Al met al een soort Peaky Blinders on the Beach.
Het trok in elk geval de aandacht van enige jonge meiden en eerlijk gezegd het had modische kwaliteiten als er een kleuradviseur aan te pas zou komen.
Ik liep verder naar de supermarkt. Voor de deur stonden twee mevrouwen in gesprek. Het ging over iemand die wilde verhuizen en die werd door de een zonder weerspraak die ouwe bokkenlul genoemd. Bokkenlul, erger kon het niet worden.
Dat werd het wel. Binnen bij de worstvitrine. Luid en duidelijk: 'Ik eet geen garpasso meer sinds ik die twee voor de trein heb zien leggen.'
Volgde een verhaal over een stel dat samen hand in hand voor de trein was gesprongen, in geuren en kleuren. Ze waren precies op het juiste moment gesprongen en vandaar geen garpasso (spreek uit zoals je het zegt) meer. De supermarkt werd plots heel vegetarisch.
'Het is warm.'
'Ja, het is warm.'
'Warm hé!'
'Ja, warm.'
'Ook zo warm?'
'Ja.'
Het Acht Uur Journaal: 'Het was warm vandaag.'
'Heb je dat gehoord: het was warm vandaag!'
De man en de zon'Ik wil do-oo-ood!' zei de buurman in het passeren en trok er een gezicht bij van met volle wangen lucht uitblazen, dat bij iedereen de betekenis heeft van stikken.
Ik nam aan dat er geen geestelijke motieven aan ten grondslag lagen.
Even later zag ik hem in de tuin. Slechts nog gekleed in een Grandpa Jarvis, een seniorenmodel korte broek die goed kleurde bij zijn huid: well done maar raw aan de buitenkant.
De barbecue stond aan. Hij hief zijn biertje naar me en zei dat dit beter was.
Als je dood wilt zeker.