| Vorige week |
Huidige week |
| Bij geen updates | Tekeningen |
Karel
van het Reve vond het werk van Dostojevski maar
Bouquetreeks-schrijfsels. En hij had gelijk. Dat gedoe over grote
huizen waar jurken maar eeuwig pagina na pagina ruisen, mij trekt het
ook niet.Het reisdagboek dat zijn tweede vrouw Anna Grigorjevna op hun eerste reis bijhield is stukken interessanter. Het is aan haar moeder te danken dat ze met het schrijven ervan begon, Anna kocht het schrijfboek nog snel voor vertrek op het Sint Petersburgse station.
De reis zou naar Berlijn en Dresden gaan, waar Dostojevski enige tijd wilde gaan wonen. In Sint Petersburg werden ze uitgezwaaid door een gedeelte van zijn familie: als tweede vrouw lag ze niet zo goed en men verweet haar de epileptische aanvallen waaronder de schrijver leed.
15
april 1867, Eerste Paasdag, kwamen ze in Vilnius aan, waar ze moesten
overstappen en een nacht verblijven. Het hotel aan de hoofdstraat vond
Dostojevski maar vies, maar uiteindelijk bleven ze toch, uitgeput door
het traplopen, na zowat alle kamers getoond te hebben gekregen.Het personeel vonden ze al helemaal niks. Ze reageerden niet op hun bellen en twee waren eenogig, volgens Dostojevski omdat ze ze dan minder hoefden te betalen.
Op straat vergaapten ze zich aan alle soorten paasgebak en ze bezochten een Russisch Orthodoxe kerk en een Roomse.
Terug in het hotel maakte al het personeel zich op voor divers kerkbezoek - Vilnius heeft altijd vele verschillende godsdiensten gekend - en ze kregen het verzoek het hotel achter zich af te sluiten. Volgens Fjodor was dit een opzetje om hun volledig uit te roven, zonder dat iemand het zou merken. Hij blokkeerde alle deuren met meubels en hun eigen bagage. Daarna kreeg hij een epileptische aanval van een half uur.
De
voor de deuren geschoven meubels mochtten niet baten, de volgende dag
werd hun kamer bestormd door Joodse straatverkopers. Anna koopt niet
meer dan een stuk eierzeep (ja, het is Pasen!), want ze is zeep vergeten mee te nemen. De
handelaars nemen allemaal ongevraagd een stuk bagage en willen daarna
elk een fooi.Rust vinden ze die Tweede Paasdag pas weer in de lege tweede klascoupé richting Berlijn.
Rust vooral ook voor de schuldeisers - Dostojevski had speelschulden - en de bedilzuchtige familie die op zijn zak teerde en die Anna - als kaper op de kust - het leven zuur maakte.
Anna Grigorjevna Dostojevskaja (née Snitkina) zou dagboeken blijven schrijven. De jurken ruisen er minder maar de realiteit meer. In de jaren erop redde zij Dostojevski van de ondergang en was ze de sterke vrouw achter hem.
Maar in het huidige Rusland zul je van die sterke vrouw niet horen, temeer ze Oekraiens was.
Bij de illustraties: Anna Dostojevskaja, oorzaak van epileptische aanvallen - de wachtkamer van het station in Vilnius in 1916. Eierzeep, de gekochtte zal gewoon in pakpapier gepakt zijn geweest.
Het werk van Leiter manifesteert zich in foto’s die voor de leek mislukt lijken: vaak niet scherp, met vele spiegelingen en een deels afgedekte lens. Hij werd een impressionist genoemd, wat hij vehement weersprak.
Volgens
mij werd hij vaak door een beeld geraakt en had dan de tijd niet om
scherp te stellen, er raakte een vinger voor en de ruit van een taxi
ziet alleen een camera. Het zijn onaffe flitsen van momenten. Alles dat
vervliegt in zijn hoedanigheid van vervliegen. De wegtikkende tijd die
het verleden vormgeeft.Later werkt hij ook als modefotograaf met behoud van zijn handtekening.
Aan en uit, de verschillenEr zijn verschillen tussen mannen en vrouwen die niet uit te bannen lijken. Ze zitten in de dingen die we dagelijks doen en waarover we niet nadenken.
Een vrouw die sokken of kousen aantrekt draait ze gedeeltelijk binnenste buiten tot een rolletje en rolt dit daarna bij de voet beginnend uit over de voet en het onderbeen.
Een man steekt zijn voet in de min of meer geopende bovenkant van de sok en trekt er dan hard aan.
Met het uitdoen van truien en shirts is er ook zoiets. Hier pakt de man ook weer de bovenkant vast en trekt er met alle geweld aan. Een vrouw vouwt haar armen kruiselings en neemt de onderkant en draait de trui dan over het hoofd heen uit.
De manier waarop ze het doen kunnen ze onderling niet eens nadoen.
De vraag is hoe dit aangeleerd wordt en overgedragen en wordt het - zeker in het geval van de man - wel aangeleerd? Zou dit voor altijd zo blijven?
Het was vandaag Aardbeiensaus Pasen. Hier een stel aardbeiensausdansers, hun spoor was over de hele Haarlemmerdijk en -straat te volgen: grote vlekken saus, mensen dachten dat er schietpartijen hadden plaatsgevonden, dat verwacht je blijkbaar eerder dan vrolijk dansende mensen.
Later vond ik ze terug in een speeltuin met muziek en meer saus.
De Kármándijk‘Belachelijk,’ zeiden veel mensen over de vlucht van Katy Perry en vijf andere vrouwen in Jeff Bezos zijn raket. ‘Dat alles voor 10 minuten zwaartekrachtloos zijn. Alsof aan die kippen een grammetje vet teveel zit!’
Ondertussen juichten ze dat ze weer de hele dag met hun vette reet 130 mochten op de Afsluitdijk. Alsof je daar de hele dag heen en weer wil rijden.
En wat kost die drie minuten tijdwinst?
Belachelijk!
